Er moet me even wat van het hart. Op 21 februari 2021 plaatste het Parool een artikel op hun website over het zelf uitgeven van boeken en de bestsellers die daar allemaal uit voort moeten komen. Wellicht was het een informatief stuk, maar ik hield er vooral frustratie aan over.
Waarom moeten de selfpubbers in artikelen over dit onderwerp ook altijd zo nodig bestsellers zijn?
Het is de derde keer in twaalf maanden dat ik een artikel voorbij zie komen in een grote nationale krant dat gaat over het zelf uitgeven van boeken. Op zich leuk natuurlijk dat er aandacht wordt besteed aan dit onderwerp, ware het niet dat er altijd een totaal verkeerd beeld wordt gegeven over het selfpubben.
Zo komt er steevast in de titel van het artikel het woord ‘bestseller’ voort, maar blijkt tijdens het lezen algauw dat deze status voor zelf uitgegeven boeken nauwelijks haalbaar is. Maar waarom zou dat moeten? Alsof er niks zit tussen het hebben van een flop en een bestseller.
Zelf uitgeven doe je niet alleen
Het artikel in het Parool gaat specifiek over bekende schrijvers die de stap zetten om het uitgeven zelf te gaan doen met behulp van een team.
Daar niks mis mee, want ondanks dat het ‘self’ pubben is, wil dat niet zeggen dat de selfpubber alles alleen moet doen. Sterker nog, het is juist veel beter voor het eindresultaat, als de selfpubber andere mensen in de arm neemt om samen het boek zo goed te maken als mogelijk is.
Als schrijver weet je nu eenmaal niet alles, dus hulp heb je altijd nodig. Maar het moet wel zo zijn dat de hulp de selfpubber ziet als directeur en dus degene die de uiteindelijke beslissingen neemt.
Traditioneel denken heeft nog steeds de overhand
Wat me ook opvalt in het Parool artikel is dat naast het woord ‘bestseller’ er vooral wordt uitgegaan van een traditionele manier van uitgeven. Dat wil zeggen: papieren boek in de boekhandel, drukkerijen en oplages. Het lijkt erop dat het team dat de bekende schrijvers begeleid nog nooit heeft gehoord van digitaal uitgeven. Ebooks? Wat zijn dat?
En dan is er dit.
Een beginnende fictieschrijver, zegt Bergmans, zou ze in eigen beheer uitgeven niet snel aanraden. “Dat is te spannend. We moeten er wel van overtuigd zijn dat je tienduizend exemplaren kunt verkopen. Anders kun je beter aan de slag met een voorschot van een uitgeverij.”
Wat?! Tienduizend exemplaren verkopen?! Waar slaat dat op?
Blijkbaar maakt het team waar Bergmans onderdeel van is, een voorselectie om te kijken of een schrijver en zijn boek wel succesvol kunnen zijn. Want: “Een schrijver die behoefte heeft aan een avontuur, komt bij ons met een idee of een manuscript. Als wij alledrie in dat avontuur geloven, kan de vlag uit en gaan we aan de slag.”
Toch weer die poortwachters dus, die beslissen of de schrijver goed genoeg is. Waar heb ik dat eerder gezien?
Zeggen zoals het daadwerkelijk is
Waarom kan er niet eens een keer een artikel komen in een nationale krant die laat zien hoe het selfpubben daadwerkelijk gaat. Niks bestsellers of al bekende schrijvers.
- Gewoon hardwerkende schrijvers die hun tijd, energie en geld stoppen in het schrijven en uitgeven van een fantastisch product.
- Gewoon hardwerkende schrijvers die naast hun schrijven ook nog een reguliere baan hebben.
- Gewoon hardwerkende schrijvers die ebooks uitgeven en hun best doen zoveel mogelijk abonnees te krijgen voor hun mailinglist.
Corona heeft ons laten zien dat de omslag naar een meer digitale wereld is gezet. Dat wil niet zeggen dat er nooit meer papieren boeken worden gelezen. Het wil echter wel zeggen dat het traditionele uitgeefmodel aan verandering toe is. En daarom is het zo jammer dat artikelen als afgelopen zondag in het Parool zo’n vertekend beeld geven van het zelf uitgeven. Want als er iets is dat selfpubbers goed kunnen, dan is dat meebewegen met de markt, bestseller of niet. En dat mag best wel eens gezegd worden!
Verder lezen:
- In de snel veranderende uitgeefwereld is digitaal denken van groot belang. Alleen dan heb je meer commerciële mogelijkheden. Maar wat is digitaal denken? Digitaal denken. Wat moet ik daarmee?
Werkelijk prachtig artikel Maria,, ik kan het niet meer met je eens zijn. Je beschrijft de situatie klaar helder en tot het bot, die onzin heb ik ook gelezen.
Die uitgeverij gaat niet voor de liefde van het boek maar puur voor het geld. Op zich niets mis mee, maar haal dan de selfpubber niet onderuit met je waanzinnige aantallen die zelfs in een ‘traditioneel’ uitgegeven boek bijna nooit werkelijk worden.
En dan die ‘Besteseller kreet waar ook ik zo moe van wordt. Hoeveel zijn dat er werkellijk? Was het niet iets van drie procent over het totaal uitgeven boeken? En dan moeten wij als selfpubers daar tussen zitten?
Werkelijk klinkklare flauwekul. Wij moeten dus eerst bewijzen dat we minstens 10.000 boeken kunnen verkopen, een bekende Nederlander zijn of al uitgegeven zijn. Joehoe, hoezo druk neerleggen?
Ik wordt steeds meer trots op het feit dat ik selfpubber ben, als ik dit soort onzin lees.
Hou ze in de gaten Maria, je doet prima werk voor de branche.
Bedankt, Willem! <3 Helemaal met je eens. Deze onzin moet maar eens stoppen. Ik word hier heel erg strijdvaardig van. ;)
Eens, eens, eens, eens!
De insteek is duidelijk; alleen als je zeker weet dat je duizenden boeken verkoopt, zou je moeten uitgeven in eigen beheer.
Hoe 2005 is dat?
Leert de Nederlandse media dan niets van de selfpublishing in Amerika? Je hoeft geen bekende schrijver te zijn, óf garant te staan voor duizenden boeken verkoop, om tóch te slagen als succesvol auteur die uitgeeft in eigen beheer.
De media zou eens met andere mensen moeten praten dan de mensen die in/met traditionele uitgevers werken.
<3 Precies! Zo is het maar net. De methode die in het Paroolartikel wordt aangehaald is ouderwets en achterhaald. Er zijn zo veel andere manieren van zelf een boek uitgeven. Manieren die heel erg succesvol kunnen zijn. Maar omdat het geen 'bestsellers' zijn, telt het blijkbaar niet mee.
Tijd voor verandering!